4 Şubat 2014 Salı

ÖLÜME DOĞMALI İNSAN

Gerçeğe gözlerimi açtım… Damla damla acıydı tüm benliğim… Geçmişi arkada bıraktım… Hareket vakti geldiğinde durmamak lazım limanda… Gemi açıldı uçsuz bucaksız ÖLÜM ADASI’na… Tek kelime tek sözcükle TEK’İN SEYRİ ne keyiflidir… Sözcükler bitti.. Nefes nefes Ya Hu Ya Hu Ya Hu… Öledursam, yaşayamazdım bu diyarlarda… Öledurdum… Baharı giydim üstüme… Kefenim yemyeşil toprak… Kapkara öfkelerim yıkanmış musalla taşlarında… Çatlak çömleklerin yıldızlı çiçeklerine açtım… Çiçek oldum, böcek oldum, yağmur oldum, HİÇ OLDUM… VAR’OL’MADAN VARDIM… Varlığıma Secde ettim… Secde ettiğim O… Elif, Lam, Mim… Gözümü açtım Rüya Alemi’ne uyandım… Tek aradığım O… O binlerce sıfırın sonundaki sonsuzluğun sonsuzu… Alemlerin hem içi hem dışındaki… Bütün… Ben… Gece’ye aydım… Sabaha uyandım… Kelimeler zihnimin oyunları… Lamba Cini… Benim hayatımda var sandıklarım Lamba Cini… Lambada Cin mi? Ne saçmaladın zihnim… Sus… Konuşma… ‘Sus’ diyorum sana… Hayır şimdi ‘sus’… Sessizliği seziyorum… Sezgez kabilinden sessiz yoldaşların yolundayım… Yol ayrımı, bitik, tükenik, geberik… Yok, var, bitti… Daha yazacaklarım var… Yeşeren fikirlerin tohumları altın, gümüş, toprak, su gibi parlak… Fikrime küsmüşüm nicedir… Seni yok sanmışım nicedir… Neyin son deliğinde ses olmuşum, ses vermişim dertli gönlü kırıklara… Ben yok O… O kere milyon düşüncem ‘SUS’ diyorum sana… Ses etme, aşk etme, naz etme… Ey deli düşüncem, canıma kastetme… ÖLDÜM ÖLDÜM ÖLDÜM… Çağladı ölüm akan ırmaklardan… Es’ti ölüm tüm Dünya’da… YAŞADIM YAŞADIM YAŞADIM… Ben ölüyken yaşadım… Biz’e varmadan BEN kuyularında kayboldum… Bir dem misali gerçek yudumladım… ÖLDÜM ÖLDÜM ÖLDÜM… HU HU HU… Yaşa, kaybet, ÖLÜME DOĞ, her dem ÖLÜYKEN… Elif, Lam, Mim…
En güzele emanet olun, hayırlardan hayrın kolaylıkla gelmesini dilerim…
Sevgiler,
Güçlü Metin